O yıllar dediğim 1960 lı yıllar...

Öğleye kadar okul vardı.

Öğleye kadar ders yapılırdı.

İstiklal marşı okunur bayrak göndere çekilirdi...

Yeniköy ilkokulunun iki dersliği vardı....

Derslikler büyüktü.

Küçük olan sınıfta birinci ikinci sınıflar okurdu.

Büyük sınıfta üç dört beşinci sınıflar okurdu...

Hafta içi sınıfların temizliğini biz uzak yollardan okula geliyoruz diye öğretmenlerimiz YENİKÖY'de oturan arkadaşlara öğrencilere verir onlar yapardı...Buna tuvaletlerde dahil.

Tuvaletin foseptik çukuru açıktı.

Üzerine örtülen serenler çıtalar çürümüş. Üzerine örtülen toprak içine düşmüş...Pispis kokardı...

Kimse oralara gitmezdi...

Cumartesi günleri de Dağdibi'li öğrenciler Çocukmezerliğinden gelen öğrenciler bu temizlikleri yapardı...

O zaman saat bire kadar cumartesi günleri okul olurdu...

Çeşmeden kovalarla su getiririz üzerimizdeki okul önlükleri ile sınıfın mazotlanmış tahtalarına su serperiz.

Süpürgeyi çalınca tozumasın diye...

Okulun temizliğini yaparken bir kulağımızda DERİBAŞ'ın kamyon sesinde olurdu...

Az birşey kalmıştı temizliğin bitmesine...

Ha gayret de gayret derken bitirdik.

Kalın kara dimiden çantalarımız boynumuzda, ekmek çıkınları elimizde..

Diğer günler okulda yeriz yemeklerimizi.

Hava açıksa okulun arkası tercihimizdi.

Kimse orada ne yediğimizi görmezdi.

Yediklerimizi beğenmezler diye düşünürdük...

Hava kapalı yağmurlu ise ara oda vardı.

Ekmek yemek çıkınlarını koyduğumuz yerde yerdik...

Hatta birgün KOCA BALCI dayının al horuzu bizim ekmek çıkınlarını didiklerken yakaladık...

Neyse biz okulun arkasında bir gün yemek yerken Yılmaz ÖZSU hocamız yanımıza çıka geldi...

Utandık sıkıldık...

Yemeği bırakıp kaçanlar oldu.

-"Çocuklar çocuklar yiyin yemeğinizi " deyip gerisin geri döndü...

O da anladı bizim utandığımızı sıkıldığımızı...

Yeniköy ilkokulu ve öğretmenleri bölümünde bunları daha ayrıntılı anlatacağım...

Neyse

Biz okulun tuvaletlerin temizliğini bitirdik.

1955 yılında yapılan çeşmede elimizi yüzümüzü yıkadık KOCA BALCI ile KOCA ERKEK lakaplı amcalarda çeşmenin oluğundan keçilerini suluyorlar...

Okulumuza en yakın onların evleri vardı...

Bir baktık bizim DERİBAŞ dedenin kamyonu yeri göğü inlete inlete ÇAKIR DAYIMIN evinin yanından takır tukur çıkıp geliyor....

**

Neyse

DERİBAŞ amca kamyonu ile yavaş yavaş geldi yanımızda durdu...Kendine özgü hoş bir sesi vardı.

-" Hadi bakalım çocuklar atlayın"

Biz hızla kamyonun kasasına bindik doluşduk...

Biz sevinçten şarkılar türküler söylerdik kamyonun üstünde...

Döşeme toprak yollar KOVANCI YOKUŞU vız gelirdi artık bize...

DERİBAŞ dedenin amcanın kamyonu üstündeyiz...

Rüzgarda yakalıklarımız yanaklarımıza çenemize pıt pıt vururdu...

Derken büyük bir gürültü inilti ile DERİBAŞ ın kamyonu Demirci kuyusunu

Ümmetin kuyusunu dereyi geçip Haliloğulların kuyusunu solda bırakararak Kara Aşa, Kara Mustafa'nın kuyusunu geride bırakarak ilerliyordu...

Biz çok mutluyuz...

DERİBAŞ sayesinde yaya yürümekten kurtulmuştuk....

Dağdibine geldik bile...

Orada oturan arkadaşları öğrencileri indirdi...

Artık KOVANCI YOKUŞU başlamıştı...

Ağır ağır yavaş yavaş çıkıyor kamyon.

Yollar bozuk. Kasa takır tukur sesler çıkarıyor....

Nihayet Kovancı Yokuşu nu çıkıp Küçük Kuğulu Tepesine geldik...

Tepeden aşağı daha rahat iniyordu kamyon. Yol iniş aşağı gaza basılmıyor...

Bahçe Kuyu Sarnıçı başında bizi indirdi.

Direksiyondan da sesleniyor..

-"Çocuklar hadi yavaş yavaş inin acele etmeyin..."

Hepimiz indik. Hep bir ağızdan,

Sağol Deribaş Dayı dedik..

-"Tamam dedi ..Bubalarınıza, dedelerinize selam söyleyin...Haftaya yine getiririm sizi..."..

Kornaya bastı gitti Mazı Köyüne...

Kamyonda tek başına...

**

O güzel insanı sevgi saygı minnet rahmetle anıyorum.

Ruhu şad mekanı cennet olsun DERİBAŞ dedenin.....

*

HAYATIN İÇİNDEN yazılarım devam edecek...

Yeri zamanı geldikçe konuları insanları sizlere anlatmaya çalışacağım...

Hepinize sağlıklı mutlu iyi günler dilerim.

Hepinize sevgi saygı selamlar...