Zamanla her şeye alışıyor insan. Yaşadığı şehre, topluma, ailesine, arkadaşlarına, bir dönem  çektiği ve geçmez sandığı acılara, evine, arabasına, kullandığı ilaçlara, kıyafetlerine, içinde var olduğu her şeye alışıyor kısacası.

İlk başta yadırgasa da, ters gelen bütüne bile alışıyor, umursamıyor zamanla.

Bu alışkanlıkları kazanırken de;

Herkesin kendini eksik hissettiği

Birileri duyarsa ve görürse ne düşünürler dediği

ELALEM  NE. DER  sloganıyla yaşadığı

Bazılarının kendi sevdiği şeyleri yapıp, kimseyi kafaya takmadan, gerçekten hayatın tadını çıkardığı ( tebrik ediyorum )

Sosyal medyada, HARİKA , MUHTEŞEM, KISKANILASI HAYATINI 24 saat gösterdiği

İyi olmasa da, dünyanın en mutlu insanıymış gibi davrandığı fotoları

Bunları görenlerin, diğerlerine hayatın iyi torpiller  yapıp, kendilerini unuttuğunu düşündüğü

Her adımının hesabını verdiği

Güçsüzlüğünün bile tadını çıkaramadığı

Acısını yaşayamadığı

İlla ki güçlü görünme rolünde kaldığı

Ama gerçekte yalnızlığın baş rolünde oynadığı

Büyük konuşmalarının aynısını yaşamadan ölemiyeceğini  bi türlü anlayamadığı hayatı da, alışkanlığa dönüşmeye  devam ediyor.

Zaman, mekan, durum fark etmez. Başkalarının güçsüzlüklerini, acılarını konuşup bi de yorumlamak, bi de üstüne acımak, insanlara kendini iyi hissettiriyor.

Eskiden bu insanlara çok takılı kaldığımdan saklamaya  ve saklanmaya çalıştım.

Yeter ki konuşmasınlar, sormasınlar diye !

Arada bilinç altımın devreye girdiği ve saklamaya çalıştığım durumlar yaşıyorum ama eskisi kadar yoğun değil. Bu korkuları ayrı bir bölümde anlatıcam.

Ama nereye kadar saklanacaktım ki !

Hem her şeyi bilsinler istiyordum ( kafam rahat olsun, accık özgür kalayım diye ), hemi de durumumu hemen unutsunlar, vır vır yorum yapmasınlar istiyordum. Yok öyle bir dünya Asumann !!!

Hayatımızı başkaları için yaşamayı bırakıp,  kendimize ne istediğimizi sorup, üstüne de odağımıza kendimizi koyabilirsek, yaşam ne keyifli olurdu. Artık merkezime kendimi koydum, kimin ne düşündüğünü önemsemiyorum MU ACABA  !!

Dünyanın her yerinde bu insanlardan var. Buyursunlar, konuşsunlar. Eğer siz diğerlerinden bir adım öndeyseniz hep konuşacaklar. Canları sağ olsun. Ben zaten her bi şeyi, olanı biteni , içinde bulunduğum tüm hisleri aktarıyorum size.

Toplumsal tutumlar öyle travmalar yaratmış ki bende, 4 aydır anlat anlat bitiremedim vallahi !!

İstanbul sonrası bu yazdıklarımın çoğunu yaşadım. Şimdiki zamanda  ""  AMAAAN NE DİYEN DESİN, BENİ BOZMAZ,  KENDİ İŞİME GÜCÜME BAKARIM """  diyebiliyorum artık  MII ACABA !!  Gerçekte olan ne ?

Bu arada hayatın başka bir dönemi de uzaktan el sallıyordu. Galiba bana doğru  gelikgelir  ( geliyor ) endekiii, keyinem de gelem ( Giyinip geleyim), karşılayalım

Lütfen artık neler yaşattığınızın farkına varın. FARK EDİN diye sürekli belirtiyorum. Çünkü aynı  ya da benzer durumda olanların ne hissettiğini biliyorum.

Artık bireysel yaşamlara geçtiğimiz, etrafı çok dikkate almayıp sadece ihtiyaçların önem kazandığı, duyguların çokça ötelendiği bu zamanlarda ;

FARK EDELİM

FARKINDA OLALIM

HER ŞEYE RAĞMEN SEVMEYİ SEÇELİM