Son yıllara şöyle bir baktığımız da köyden kente göçün , iş imkanının az oluşu , ekonomik yetersizlik , komşuluğun ve manevi değerlerin azaldığı bir zaman dilimi içersinde , sokaklar çocuklar için tehlike arzetmeye başladı.
Kırsal kesimde, köylerde birbirine her yönüyle bağımlı olan aile bireyleri şehir yaşamına başladıklarında birbirlerinden koptular , düzenli aile hayatının olamaması sonucu anne babadan ve çevreden yeterli desteği ve gereken ilgiyi alamayan bazı çocuklar sokağı tercih ettiler.
Böyle ailelerde çocukların eğitimine önem verilmeden , sağlıklı iletişim kurulmadan , daha aileye katkıda bulunmasını beklenilmekte. Tabiiki çocuk daha boyunu aşan sağlığını tehlikeye sokan işlerle meşgul olmakta. Bunun yanın da boşanmalar , resmi nikah olmaksızın yapılan evlilikler veya anne babadan birinin evi terketmesi , alkol kullanımı , ailede şiddet ve çatışmalardan kaçan çocuklar sokakta huzur arıyorlar. Büyük şehirlerin debdebeli ve renkli yaşamları çocukların sokağa düşmelerini tetiklemektedir.
Sokak artık çocuklar için oyun oynanan yer değil yaşanan veya yaşam kazanılan yer haline gelmektedir.
Artık bizler sokak çocuklarını en çok büyük şehirlerde karşılaşıyoruz. Bazen bir parkte , bir gazete kağıdını sermiş üstünde yatarken , tiner koklarken , çöpten yiğecek araken , bazende mendil satarken şahit oluyoruz .
İşte bu sokak çocukları sokağı mekan edinen ,geçimini sokaktan sağlayan , ana baba sevgisinden yoksun , okuldan uzak ,zaman zaman da suça itilen , maddelere alıştırılmış bizim bir yerde istikballerimizdir. İşte bu çocuklar çocukluğunu yaşayamayan , başka bir değişle oyun oynama , okula gitme akşam evinde anne baba ve kardeşleriyle birlikte mutluluğu tadamayan çocuklardır.
Sokak çocukları sokakta her türlü tehlikeye açık bir ortamda yaşamaktalar. Bu çocukların evleri artık sokaklar olmuştur. Onlar ailelerinde zararlı alışkanlık ve şiddet oranı çok yüksek olduğundan ailelerle ilşkilerini tamamen koparmışlardır. Bu nedenle bunlar her türlü suça ve tehlikeye karşı açıktırlar. Bunlarda sevgi eksikliği , eğitimsizlik , terk edilme duygusu yüksek , geleceğe dair bakışları da farklıdır.
İşte bu çocukların geleceğe dair hiç beklentileri olmadığından uçucu madde , tiner koklayarak ,daha nice kötü alışkanlıklarla istediği hayatı bulmaya çalışıyorlar.
Sokakta yaşayan ve yaşamaya çalışan bu çocuklar aslında bizim sırtımızda bir yük ve sorun değil yoksulluk , eğitimsizlik , kentleşme ve en önemlisi ahlaki çöküntü gibi daha sayamayacağımız nice sorunların sonucu.
Esasında bu çocuklar tehlikeye ve bir çok zorluğa karşı savunmasız bazende çaresizlik içinde kalan çiğerparelerimiz.
Bizim milletimizin aile yapısı güçlü olduğundan bu sokak çocukları bir yerde şanslı durumdalar çünkü bizim toplumumuz çocuklar konusunda duyarlı olduğunda diğer ülkelere rağman hallolmayacak bir mesele değildir. Son zamanlarda bunlara dair çocuk esirgeme , emniyet ,gibi ve benzeri kuruluşlar bunların önüne geçmek için çaba sarfetmekteler.
Anne ve babasının terki diyar eylediği , bu çocukların elinden tutacakları olmadığı zaman da Devletimiz bunu el atıp onları koruması altına alıyor.
Bizler bir Müslüman toplumu olarak her yönüyle etrafımızdakilerden mesulüz. Zira bu çocuklar bizlerin istikbali ,geleceği Yüce Rabbımızın bize birer emanetleridir. Onlara yardımcı olarak sahip çıkmak dini ve milli görevlerimizdir. Bunların çözümünü sadece Devlete bırakarak ne yaparsa yapsın mantığıyle değil toplumsal güç ve gönüllülük esasına dayalı sorumluluk bilinci içinde olmamızla çözülür.
Bireyler sorumluluğu üstünden atmakla değil üstlenmekle olacağını bilmeli . Bütün bu sorunların temelinde yatan etmen aile dir. Aileler kurtulursa sorunlar ortadan kalkar .Aileler beraber olursa çocuklar buralarda olamazlar .Demek ki bunun ana çözümü aileye ve eğitime dayanmakta. Yoksa bizim onların sattığı mendile para vererek destek olmak değil asıl destek çocuk anne ve babasıyla bir evde mutluluğu yaşamayı sağlamak , Onları cezalandırmak yerine ailenin işsizlik ve eğitim meselelerine çözüm bulmaktır.