İnsan yaşadıkça öğreniyor her şeyi,  hayata gözlerimizi açtığımızda,  karşılaştığımız dünya tehlikelerinden uzak,  sıcak,  güzelliklerle dolu,  isteklerimizin özenle karşılandığı sesimizi duyabileceğimiz albenili bir dünyadır.  Renkler kirlenmemiş,   her şey saf ve berrak,  bahçeler,  çiçekler,  kuşlar gökyüzü ve deniz tertemiz.  Hiçbiri bozulmamış. Bu günden geriye dönüp baktığımızda . Keşke hiç büyümeseydik,  hep çocuk kalsaydık demek geçer gönlümüzden .  

İnsan yaşadıkça kirleniyor ve kirlilikleri gözüküyor. Zamanla saf duygularını yitiriyor. Aç gözlülüğü,   hırsı, kıskançlığı,  ikiyüzlülüğü,   tatminsizliği,   öfke ve nefreti sebebiyle kendine yabancılaşıyor.  İnsan kendi içinde sonu gelmez bir savaşı yaşıyor . İyiyle kötü,  güzelle çirkin,  doğruyla yanlış,  haklıyla haksızı iç dünyasında sürekli savaş halindedir. İnsan bazen kaldıramıyor böyle bir savaşı isyan ediyor,   herhangi bir hedefinin olmaması da önemli değil,   sadece isyan istiyor.

Böyle bir girişten sonra konumuza girebiliriz artık.  Konumuz satanizm ve şeytana tapınma olayıdır.  Bir olayı hiç bir zaman ön yargıyla değerlendirmemeliyiz. Çünkü ön yargıda bir çeşit kirliliktir.  Öyleyse neymiş satanizm. Satanistler neye inanır bunu anlamamız ve bilmemiz büyük bir anlam ifade eder.

Önce şu bilgileri aklımızın bir köşesinde tutalım. Gözlerimizi açtığımız zaman karşılaştığımız dünya,  tatmin olmayan insan ve isyan duygusu,   sorumluluğu reddediş ve arkasından gelen kaos.  Şimdi satanizmi tanıyalım.  Satan şeytan demektir.  Aslında şeytan,   satanizmle ortaya çıkan bir durum değildir.  Dinlerde Melek iyiliğin ve itaatin,   şeytan ise kötülüğün ve isyanın sembolüdür.  

Eğer bir toplumda din anlayışı dejenere olmuş,   din iyiliğin,   güzelliğin,  adaletin,  barışın ve sevginin kaynağı olmaktan çıkmış,  dini bilmememizden kaynaklanan,  Allah ile aramızdaki irtibatı kestiğimizde,  insani olan her şeyin istismarına yozlaşmasına sebep olmaya başlamışsa o toplumun sorgulanması gayet doğaldır. Satanizmin ortaya çıkış gerekçeside budur.  Satanistlere göre insan Tanrı adına köleleştirilmektedir. Öyleyse bütün kötülüklerin kaynağı Tanrıdır. Bu durumda Dinin kötü gördüğü şeytan iyi olmalıdır.  Din şeytani duyguları yok etmek istiyorsa o zaman dinin yol açtığı kötülüklerle savaşmak için şeytana bağlanmak gerekir. İşte satanizmi ortaya çıkaran düşünce budur.

Bizim toplumumuzda,  ateizm ve satanizm gibi tepkisellikleri besleyen inanışlar hiçbir zaman karşılık bulmamıştır. Kuşkusuz bunu İslam’a borçluyuz.  İslam’ın insana hayata ve dünyaya bakışı akıl ve gerçeklilik temellerine dayanmaktadır.  Çünkü İslam birlik,  tevhit,  barış dinidir.  İslam kültürü,  bütün yozlaşmalara rağmen kendi dinamiklerini her zaman canlı tutmaya başarmıştır.

Satanizme zemin hazırlayan asıl önemli sebep insanlarda ki manevi boşluktur.  İnsanın maddi durumlara ihtiyacı olduğu kadar manevi duruma da ihtiyacı vardır yani,  manevi boşluk,   giderek toplumsal değerlere karşı bir tür güvensizliğe,   dolayısıyla da tepkiye dönüşebilir.  Maddi anlamda doyuma ulaşan insanlar,  manevi alanda bir tatminsizlik yaşar ve kendini boşlukta hissederse satanizm gibi akımlara ilgi duyabilir. Diğer önemli sebep te parçalanmış aile yapısıdır.  Ailesinde aradığı mutluluğu bulamayanlar,   doğal olarak yeni bir çevre ve farklı bir ortam arayışına girebilir.  Bu yüzden satanizmin kullandığı isyan dili gençlere ilgi çekici gelmektedir.  Son olarak bizim şeytan gibi sembolümüz olamaz. Bizim inandığımız bizi yaratan yüce Allah vardır.  Bizi akılla donatmıştır bu akılla iyiyi kötüyü birbirinden ayırt edebiliriz.