Ne güzel söylemiş Can Baba: "Dün geçti, yarın meçhul,  o halde ömür dediğin bir gündür. O da bu gündür" diye. Ah bir bilebilseydik bu günün değerini. Hatta şu ânın değerini. Hiç ölmeyecekmiş gibi bu mal hırsı nedir kardeşim? Daha etiketleri sökülmemiş giysilerle dolu elbise dolapları. Düşünmeden alırız renk renk çorapları. Porselen ve kristallere aman dokunmayın, takımları bozulmasın. Konukların önüne nasıl çıkartırız sonra? Desen desen çay- kahve takımları... Yazlık- kışlık halılar... Hepsi konuklara saklanan nevresimler, yatak örtüleri, havlu takımları...

Stokçuluğumuza ne demeli? En az üç ay sokağa çıkma yasağı olsa şükür evdeki stoklar bizi idare eder. Kuru yiyecekler, deterjanlar, hatta kağıt havlular, tuvalet kağıtları. Hiç düşünmüyoruz, acaba bunları kullanmaya ömrümüz yetecek mi?

İnsan yaşlandıkça anlıyor hayatın değerini. Yaşadıkça anlam kazanıyor alınan her sağlıklı nefes. Keşke şükretmeyi bilseydi herkes. Ben şükrediyorum günde binlerce kere. Sabah gözümü açar açmaz keyifli keyifli geriniyorum sobanın başında mayışan kediler gibi. Derin derin nefes alıp 'yeni güne uyanabildiğime şükürler olsun' derim daha yataktan kalkmadan. Attığım her adıma... Ağız tadıyla yiyebildiğim her lokmaya... Gördüğüm, duyduğum, hissettiğim yaşama... Kokladığım çiçeğe şükürler olsun.

Ne toymuşum yıllar önce. İlk çocuğum iki yaşındaydı. Bir şeker bayramı öncesi İzmir otogarında valizimi çaldırmıştım. Yalnızdım. Kucağımdaki oğlumu doyururken, kaşla göz arası uçtu benim valiz. Valizimle birlikte aklım da uçtu sanki. Otogar başıma yıkıldı sandım. Salya sümük ağlarken sanki dünyanın sonuymuş gibi gelmişti bana. Büyüklerim teselli etti, günlerce dil döktüler beni sakinleştirmek için. Şimdi düşününce hem gülüyor, hem kızıyorum kendime. Değer miydi  gözyaşlarına üç beş parça çaput? Mal yerine gelir sağlık olduktan sonra. Yeter ki cana zarar gelmesin. Rahmetli kayınvalidemin sözü kendime getirdi beni. "Kızım,  ya sana bir şey olsaydı? Ya çocuğunu kaybetseydin? Sizi geri getirebilir miydik? Daha güzellerini alırız o giysilerin. Çok şükür canınız sağ ya!"

Çok şükür... O gün bu gündür dünya malına değer vermem. Yeteri kadar olsun. Fazlasını paylaşmayı severim. Yeter ki cana zarar gelmesin. Kırılan kırılsın, dökülen dökülsün. Yenisi gelir yerlerine. Ama giden can gelir mi hiç geriye? Kaynanamın sakin sakin tesellisi olgunlaştırdı beni. Yaşamayı daha çok sevdim o günden beri. Gereği kadar eşya, gereği kadar insan istiyorum artık hayatımda. Yalan dünyada sadece ben gerçeğim. Ben varsam yaşam anlamlı. Böyle düşününce hafifliyor insan. Siz de deneyin, hafifleyeceksiniz. Verdiği nimetler için Allah'a şükretmeyi unutmayın ama...

Yasemin Evren