Herkese merhaba

Öncelikle belirtmek istediğim bir şey var. Yaşadıklarımı satır satır anlatma amacım o kadar çok ki. Ara ara size belirtmek istiyorum bu amaçlarımı. Hepsini deneyimledim, varsayım değiller.

Öncelikle, çocukluğumdan beri yaşadığım sağlık durumları hakkında :

1 - DİKKATSİZCE, KENDİ SEÇİMLERİMLE YAPTIĞIM HATALARI YAPARSANIZ neler olabilir, sonuçta neler hissedebilirsiniz

2 - BU HATALARI YAPMAMAYA dikkat ederseniz, bedensel ve zihinsel olarak ne kadar keyifli, rahat, sosyal, aktif, bireysel kimliğine değer veren, bahanelerden ve kendine acımaktan arınmış bir yapıda nasıl yaşayabileceğinizi anlatma çabamdır.

Nerde kalmıştık bir bakalım.

Göz ameliyatından sonra her şey normale dönmüştü. İşe başlamıştım. Sonrasında yavaş yavaş yeme, içme ve ilaç düzenimi bozmaya başladım.

Daha çok uyumak için, kahvaltı etmeden çıkıp, yolda bir şeyler atıştırıyordum. Ek olarak da düzenli şeker ölçümü yapmıyordum. İşi erken bitirmek için, öğle yemeklerimi ve ara öğünlerimi de atlar olmuştum. Raporları kargoya yetiştirmek için atladığım yemekleri yemem, akşamı buluyordu. Kendimi tüm gün aç bırakmam sonrasında da yatana kadar sürekli yemek yediğim de oluyordu. Ya şekerim çok düşüyordu ya da yüksekti. İpin ucu iyice kaçmıştı. Rengim de soluklaştı. Midem çok sık bulanıyordu. Arada kusmalar oluyordu. Nefes almakta zorlanıyordum. Kalbimin çok hızlı attığını hissediyordum. Yorgundum, sürekli uykum vardı ve uyuyordum.

Arada tahlil yaptırıyordum. Doktor "" böbrek değerlerin sınırda, dikkat et "" diyordu.

Ama nafile !!

Ben durumun ciddi olduğunu anlamıyordum. Önceliğim işimdi.

Düzensiz beslenme, kafam esince ölçüm yapma ve düzensiz insülin kullanmaya başlamam, yine sıradan bir rutin

haline geldi. Ama beden alarm veriyordu. Ben de umursamıyordum. Zor geçen günleri de unutmuş gibiydim. Daha zor bir dönemin başlangıcına gidiyordum. Kendimdeki değişimleri fark ettiğimde bir sene geçmişti.

Sonunda doktor "" böbrek yetmezliği var, diyalize girmen gerekli "" dedi.

Benim kafamdan bir sürü soru geçmeye başladı :

Allah Allah diyaliz de neydi ?

Ne işe yarıyordu ?

Tomografi gibi bir şey miydi ?

Kan mı verecektim yoksa kan mı alacaktım?0

Bu kadar işin arasında diyalizle mi uğraşacaktım şimdi !!

İlaç mı içeceğim acaba?

Anlamamazlıktan gelmek için her şeyi yaptım. Ama kandıramadım kendimi, hatta kimseyi...

Hemen itiraz ettim tabii ki. Böyle de yaşardım. Yani diyalize girmeden idare ederdim. Değil mi ? Değil işte !!

Bir süre daha DEDİM, DEDİN, DEDİLER derken İzmir'e yol göründü tabiii

"" Yine başa sardın Asuman, niye bile bile

bu noktaya geldin ki her şey yolundayken "" dedim kendime.

İşimiz tabii ki önemli ama sağlığımız kadar değil. Sağlığımıza dikkat ederek de işimizi gücümüzü yapabiliriz. Hayatımızda tek bir yere yoğunluk verip, diğerlerini ihmal etmemeliyiz.

Bugünkü yazımı MİRKELAM'IN

* Ne yaptın ASUMAN * parçasıyla kapatmak istiyorum.

SAHİ YAA !!

NE YAPMIŞTIM BEN KENDİME BÖYLE

Sevgiyle ve gülümseme ile kalın...