Ece HAMAMCI - FLORA

Hayattanan hep bir şeyler bekleriz. Çalışanlar cuma gününü, yeni işe başlayacak olanlar pazartesiyi, tatile gidecek olanlar bayramları bekler. Pazartesi de cuma da bayram da gelir çünkü hayat; zamandan ibaret. Biz hayattan daha fazlasını istiyoruz. Para, iş, şans gibi. Hayat bunları bize veremez. Biz kendimiz alabiliriz...

İçinde yaşadığımız, adına 'Hayat' dediğimiz bu yaşantı, sadece zamandan ibaret. Günler, haftalar, aylar ve yıllar; sadece bu! Bizse aklımıza ne gelirse hayattan istiyoruz. Hayat, öyle her isteğini veren, herkese verebilen biri değil ki! Ama eğer istersek, biz sadece hayattan istediğimizi alabiliriz. Şansımızı, işimizi sadece biz, kendimiz alabiliriz!

Aslında bizim bir yerden, bir şey istememize de gerek yok! Çünkü herkes kendi şansını kendisi yaratır. Çalışarak, yardımcı olarak, belki de yüksek bir yerlerde birilerini tanıyarak! Kader diyorlar ya, bu yaşadıklarımız, işte tam da o aslında! Senin seçimlerin, senin başarıların, senin kararların…

Biz bahane üretmeyi de çok severiz ama! ''Hayat bize gülmedi be!'' bunu çok sık duyduğunuza eminim… Bu bir bahane! Hayat ne ki sana gülsün? Birilerinin kendisine bir şey yapması gerekiyormuş gibi hissediyor, nedense bazılarımız! Hayat, kimseye bir şey yapamaz, hayat size gülemez! Kendimiz bir şeyler yapıp, biz kendimize güleceğiz, hayatı kendimize güldüreceğiz... Bir kaç başarısızlığımız var diye hep başarısınız olacağımızı düşünüp, hiç bir şey yapmadan hayatın bize gülmesini bekliyoruz. Sizce hayatın bize gülmesini beklemek mi daha çok başarı getirir, yoksa başarmak için çalışmak mı? Bazen kaybedeceğimizi bildiğimiz halde başarmaya çalışmak tabii ki! Bizim yapamadığımızı, bize hayat mı yapacak, hem niye hayat bir şey yapsın ki bize?

Şimdi bahanelerimizi ve hayatı suçlamayı bir kenara bırakıp, kendi şansımızı kendimiz yaratsak! Başarısızlıklarımıza rağmen de olsa bir başarı hikâyesini de biz yazsak, çok daha güzel olmaz mı?