Merhabalar
Son yazdıklarımda konuyu sizin için toparlayıp sadeleştirmeye çalışıyorum. Çalışmaya başladığımda, sadece işe odaklanıp tüm düzenimi bozmuştum. Daha çok uyuyabilmek ve işi yetiştirebilmek için, düzgün beslenmiyor, ilaçları sallamasyon kullanıyor, düzgün şeker ölçümü yapamıyor, yorgunluktan egzersize vakit ayıramıyordum. Yine ipin ucu kopmuştu. Uzun süre böyle çalışınca tabii ben böbreğimi de bozmaya başlamıştım. İşin sonunda diyalize girmeye başlayacaktım artık.
Bu dönemin tüm detaylarını size yazmıştım. İşin psikolojik kısımlarını halletmeye çalışırken bir de ortaya böbrek nakil konusu çıkmıştı. Onu takip eden günlerde bir de pankreas nakli konusu ortaya bomba gibi düştü. Daha ilk konuyu halledemeden önüme ikinci konu daha eklendi.
Eneeemm !!
Kafam iyice karıştı, çorba oldu ya benim.Diyalizdeki hasta ve refakatçilerin her söyleminden etkileniyordum.
Çünkü nakil konusu ile ilgili hiçbir bilgim yoktu. Uzun bir kafa karışıklığından sonra önceliği pankreas nakline vermiştim. Sonrasında böbrek nakli olabilirdim. İzmir'e gidip organ nakli koordinatörü ile görüşüp, kan tahlillerini verdikten sonra teknik işlemler bitmişti zaten.
Ama olmaması gereken bir durum vardı ortada. Çok acele ediyordum. Çok sabırsızdım ve hayatın akışına müdahale ediyordum.
Kısa bir süre sonra kadavradan böbrek ve pankreas çıktı. Siz deyin uçmak, ben diyem ışınlanmak. Haberi alınca tam da bunlar oldu. Yani ışınlandık İzmir'e.Ama kadavra böbrek başka bir hastaneye gönderilmişti.
Pankreası bekleyen iki kişiydik. Gelen kız çok hastaydı yani gripti ve birkaç negatif durumu daha vardı. Doğal olarak ben daha sağlıklı bir durumdaydım. Nakil için enfeksiyon olumsuz bir durumdur. Enfeksiyonum yoktu. Böyle olunca da nakil için beni seçtiler. Ama sabaha kadar ki tüm gece koşturmalarımızı unutamam. Koşarak merdiven inip çıkma yarışmasına katılsam açık ara şampiyon olurdum. HASTA ÇOCUK - GENÇ HASTA etiketinden kurtulmak için inanın gökdelen tepesine bile koşarak çıkabilirdim.
İşte travma sonraları bana göre insanın bulduğu çözüm, güdüsel olarak hissettiği duygu, sorunu hallettiğini elalem dediğimiz topluma gösterme çabası oluyor.
Özetle kendime faydası olacağı için değil de elalem için yapılan işler.
Sonra ameliyat başladı ve saatler sonra bitti. İnanılmaz ağrılarım vardı ama hiç umurumda da değildi. Çalışsın diye hırs yapıyordum. Özele ve tüzele gösterecektim kendimi. İlk sırada özele beyan edecektim. Ama bir şeyleri ve birilerini suçlamak tabii ki bahane olur ancak....
Tabii ki pankreas çalışıyordu ilk başlarda. Opr. Dr. CEZMİ KARACA VE EKİBİ, pankreasın çalışması için ellerinden geleni yapıyordu. İlkbaharın erik zamanı başlayıp, yaz bitene kadar süren 3-4 aylık bu hastane dönemi sanırım başka bir başlangıcı yaratıyordu. Tabii bu yeni başlangıç hemen olmadı ama temelleri atılmıştı bu acının içinde.
Bu sefer her şeye en baştan başlıyordum.
Ve henüz yaşanacakları kendim için yapacağımı da bilmiyordum.
Hayat pek güzel öğretiyor vallahi.
Usulcaa
Kendi ayarındaa
Kadersel döngüsündee
Hiç telaş etmedennn
Aydınlanma anı yaşata yaşataa
Büyük konuşmaları yuttura yutturaa
İyi ki bunları yaşadım öğrendim diye mutlu ede edee
Önceliğin, hayatın merkezinde kendimizin olması gerektiğini göstere gösteree
Hayattan alacağımız dersleri usanmadan tekrar ede edee öğretiyor.
SEVGİ İLE KALIN SEVGİ İLE KALIN